Bleikja

Heimskautableikja (oftast aðeins kölluð bleikja) (fræðiheiti: Salvelinus alpinus) er laxfiskur sem lifir bæði í vötnum og sjó á Norðurslóðum. Hún getur orðið allt að 12 kíló að þyngd, en verður sjaldan þyngri en 500 grömm. Nafnið er dregið af rauðbleikum litnum á kviðnum. Hún er sá ferskvatnsfiskur sem lifir nyrst og hefst við í súrefnisríkum köldum vötnum sem botnfrjósa ekki. Bleikja sem lifir í sjó, gjarnan kölluð sjóbleikja, gengur upp í ferskvatn til að hrygna. Bleikja er vinsæll fiskur hjá sportveiðimönnum. Bleikjueldi er einnig stundað í einhverjum mæli á Íslandi og í Noregi.

Bleikjueldi

Bleikjueldi er fiskeldi þar sem bleikjan er alin upp í sláturstærð í eldisstöðvum. Áætlað var að um 3600 tonn af bleikju yrðu franmleidd árið 2014.

Aðstæður eru góðar fyrir bleikjueldi hér á landi þar sem jarðvarmi nýtist við framleiðslu seiða og nóg er af hreinu vatni. Í dag er Ísland stærsti bleikjuframleiðandi í heiminum og hér á landi hefur skapast mikil þekking á bleikjueldi. Íslenski bleikjustofninn er blessunarlega laus við alla sjúkdóma. Bleikjan er heppileg til matargerðar, bragðgóð, lág í kólesteróli og mettuð af Omega 3 fitusýrum sem stuðla að betri blóðrás í líkamanum.

Helstu bleikjustöðvar á Íslandi eru Íslandsbleikja, Fagradalsbleikja, Glæðir, Tungusilungur, Hólalax, Rifós og Fiskeldið Haukamýri. Margar af eldisstöðvum á Íslandi voru upphaflega byggðar fyrir laxeldi.

Vaxtarhraði fiska er háður hitastigi. Við venjulegar aðstæður 9-10 °C tekur 12 mánuði fyrir seiði að ná í 100 gr þyngd. Talið er að við góðar aðstæður og skipulag megi framleiða 50-70 kg á ári af bleikju á hvern rúmmetra eldisrýmis í kerjum.